x تبلیغات
سرزمین مادری

کودک

 کودک  دیروز  سرمایی من    

 قاصدک خوش خبر صحرای مهر

تو سوار بر پرتو مهتاب   از سرزمین پریان آمده ای

چهره پر نور پری رخ منظری ست شما را

نو را می شناسم کودک سبز آغاز بهار

چشمان نورانی تو ، چشمه سار هستی من

جنگل انبوه گیسوانت مرا بی نیاز جهان کرد

طراوت و شبنم و عطر پونه  می نوشم از تن تو

کودک رویائی  دیروز  ، اسرار بزرگ قلب کوچک

صدای دریا در گوش تست می دانم

افسوس که اینجا برای تو سرد است و کوچک

پرستوی غمین تلخی مکن

این قلب پر حرارت آشیان تست

بمان

تو بگو   ، همه مهتاب ها  و ابرها را شعری بگو

بهر من حیران

و بکش تصویر رویای بزرگت با من را

ماهی کوچک    پر امید باز گرد

با خرمنی از ستاره های نقره ای

ساحل سپید

 چه پر شر و شوری هنوز

تنها نامی مانده ز جا

پر غوغاست لیک

همانند آمدنت       در فصل بهار گذشتی

چه فرق دارد ؟    سلامی و پیامی  ،   باشد  یا  نباشد

دوست شاعر می گفت  : این بد ترین نوع دلتنگی ست

به صبا سلامت می سپارم

به عطر دلکش اقاقی ،     به قاصدک های این باغ

چه خون ها که جاری نکردم از دلت!

چه نا  مرادی ها ،بر الماس دیده روا  نداشته ام!

تو بهاری

تو خود نسیم دلفریب دریایی

تو ساحل آرام سپید ماندگاری

به تو سلام می کنم

و تا ابد در انتظار خواهم ماند

سوسن  وحشی  دشت.

سیلی

 سیلی سرما در اوج زمستان ،تن عریان درختان و جاده ای که

انتهایش پیدا نبود.درد و خطر بیداد می کند .

هر روز بوی مرگ می آید،بوی نابودی محض.

تنها چراغی در پیش و امیدنجات در محرمی ست پیش روی.

در غفلتی که طراران ربوده اند رمه ات را....

و بازی را ادامه می دهی.... .

نیست می شود هر روز گلستان خرمی ،

چراگاهی ست شیرین ،کویری خواهی شد

که می آزارد رهگذر غریبی را،خار تلخ بیابانش

 

فردا خواهم آمد

        فردا خواهم آمد

                             و در این وسعت خاک

                                      هرکجا گلهای نیایش رست

                             همه را خواهم چید

                                      و به تنهایی تو

                                                که به اندازه یک بودن

                                                          در عمق ، وجود می گیرد

                                                                   خواهم داد .

                   فردا خواهم آمد

                             و برایت گل نیلوفر و یاس را خواهم آورد

                                      تا کنار زمزمه بانگ اذان ،

                                                دل نورانی تو ، از نور سرشار شود .

                   فردا خواهم آمد

                             دستانم سرشار از مهر خداست ،

                                      و اشک هایم از بودن او جاری است

                                                و محبت را با پیرهنی از جنس بلور

                                      که به اندازه آرامش من جا دارد

                                                          تک و تنها خواهم آورد

                   فردا خواهم آمد

                             و فریاد خواهم زد

                             ای صنوبرها ، ای اقاقیها ، ای شقایق ها ، ای کبوتر ها

                                      سر سبز شوید ،

                                                من نور خدا را ،

                                                          از ژرفای نگاهش دیدم ،

                             و به خدایی که در همین شب بوهاست ،

                                                                   ایمان آوردم .

صفحه قبل 1 2 صفحه بعد