در پاسخ اعتراض خویش
هم سکوت است و هم شرم
دلیل و بهانه ای در دست نیست
-از پا مانده ام.
وقتی در عدالتخانه خویش هم شرمسارم
هم متهم و هم وکیل مدافع تویی.
به رسم گمراهان تکرر و اصرار به تاریکی
وقتی معادله ای را بارها به نتیجه رسانده ای و نیک می دانی سنگینی شب را.
جنود خداست و لشکر شیطان ، تنها دو مسیر ،
دولباس و رنگ وقت انتخاب و ماندن بر سر پیمان خویش
دارم از چشمان تو اميد ياريها هنوز
گر چه هستم همنشين با بي قراريها هنوز
با وجود آنكه از چشم تو افتادم جو اشك
مي كنم اندر غم هجر تو زاريها هنوز
ديدگان را حلقه بر در مي نمايم حلقه وار
دلخوشم با لذت چشم انتطاريها هنوز
بخت من خواب است و اميد لطف بيدارست
ديده عادت كرده بر شب زنده داريها هنوز
شب شد و سيمرغي سكوتم را شكست
ناوك چشمان تو شيرين زبانيها هنوز
يار با اغيار يار است و دل خوش باورم
دارد از آن با وفا اميد ياريها هنوز
نيست اميد وفايي ز غم هجران من
گر چه هستي زنده است با اميدواريها هنوز
در رهگذار باد
در این سفر
از نیستی
به میانی تهی و سرد
گریزانم باز
فریاد ها زده ام
از نفس قفس ، از بند آدم ها و خود ها
سیاهی آسمانش انبوه ایستادنهای واهی
نفس ستاره هایش ز یاد برده ام و در پی چراغی دوباره
در من پایکوبان و شادان از سرودها ، همسفران با کوله هایی از بها
نادان از تسهیلات نابش
دیده ام نهایت ریشه و پایدارم را
در خاک و حرمت خاک
سیلی سرما در اوج زمستان ،تن عریان درختان و جاده ای که
انتهایش پیدا نبود.درد و خطر بیداد می کند .
هر روز بوی مرگ می آید،بوی نابودی محض.
تنها چراغی در پیش و امیدنجات در محرمی ست پیش روی.
در غفلتی که طراران ربوده اند رمه ات را....
و بازی را ادامه می دهی.... .
نیست می شود هر روز گلستان خرمی ،
چراگاهی ست شیرین ،کویری خواهی شد
که می آزارد رهگذر غریبی را،خار تلخ بیابانش
