در پاسخ اعتراض خویش
هم سکوت است و هم شرم
دلیل و بهانه ای در دست نیست
-از پا مانده ام.
وقتی در عدالتخانه خویش هم شرمسارم
هم متهم و هم وکیل مدافع تویی.
به رسم گمراهان تکرر و اصرار به تاریکی
وقتی معادله ای را بارها به نتیجه رسانده ای و نیک می دانی سنگینی شب را.
جنود خداست و لشکر شیطان ، تنها دو مسیر ،
دولباس و رنگ وقت انتخاب و ماندن بر سر پیمان خویش
نوشیدن جرعه های مستی آور نگاهت
توازن رقص گلبرگها را مانی ، بلندای سرو را
عطری در عمق حافظه جانم
هرگز نخواهم به فراموشی سپردن
همچو امانتی از جنس عشق
بر لوح دل خویش آویز کرده ام
نام و عشق واشتیاق و عطش و جاذبه دستانت
آنچنان لیلی که همه مجنون ها و عاشقان در بند ایشان قیامت ها کنند
حق ادای جاذبه نگاهی ست
این عطش خشکیده بر لبان را
نوازش ساقه های گل رز مخملی را
مرهمی باشد و حصل اشک ها ی در تاریکی
نام تو ذکر مداوم ، اندیشه ات غالب همه اوهام من
حسرتت همچو حسرت مومن درختان بهشت را
بهترین دلیل بودن ، آسمانی ترین بوسه عشق